Huisdier en wat het voor mij betekent.

Dit is een gastblogbericht van Lot

Toen ik nog bij mijn ouders woonde hadden we 2x een kleine hond en later een rode kater Koen.
Toen ik ging samenwonen kwam ik bij schoonouders terecht die een Dierentehuis/trimsalon hadden.
Ze deden ook veel aan crisisopvang en zo kwam het dat ook wij een paar maal een hond voor een paar dagen in huis hadden. Was soms best lastig zo'n gestressede hond, die vaak niet goed gesocialiseerd waren.  Maar uiteindelijk werd er wel een goed huis voor gevonden.
We hadden zelf ook een hond en 2 katten, vlak voor we gingen scheiden gingen ze van ouderdom dood.  De tijd erna had ik al voldoende aan mezelf en puberdochter en full-time werken, daar paste even gaan huisdier bij.

Na een paar jaar gaan daten en huidige partner ontmoette bleek hij een Dobermann te hebben, na een half jaar kwam er een bruine bij die de ex-vrouw van een kennis ondoordacht als zo'n leuke puppy had aangeschaft. Op de foto staan ze beiden, het was zo'n leuk stel.

Daarna zijn er 2 gekomen die afgedankt werden door gezinnen om verschillende reden, en 2 jaar geleden overleed de laatste.  We waren ondertussen midden 70 en hadden besloten geen puppy te nemen maar weer een oudere hond die overgeplaatst moest worden te zoeken. Dat is een beetje mislukt, er kwam een van 15 maanden op ons pad, een hond aangeschaft in de Corona periode, maar ook daar hadden mensen zich op verkeken hoeveel werk opvoeden is en zeker een eigenwijze Dobermann.
Maar we zijn heel blij met haar en als ik zie hoeveel plezier mijn partner aan haar beleeft, en hoeveel meer beweging hij door haar krijgt dan heb ik er natuurlijk vrede mee en meegenieten.
Alle dieren hebben zoveel voor me betekent en vreugde aan het leven toegevoegd.
We hopen nog zo lang te leven om ook haar oud te zien worden, maar daarna zal er geen andere meer komen helaas.