Je hebt het vast weleens mee gemaakt dat je iets vertelde aan iemand (of in een groep) en je bent nog niet uitgesproken of een ander haakte er meteen met een eigen verhaal op in en nam uitgebreid het woord.
In het ergste geval komt er niemand meer terug op jouw opmerking.
Ik maak het helaas best vaak mee en kan er soms kribbig van worden.
Nog niet eens omdat ik dan mijn verhaal niet kan afmaken, maar ik vind het niet kunnen.
Toch zijn er mensen die het helemaal niet door hebben wat ze steeds aan het doen zijn.
Soms zijn het praatgrage mensen, soms mensen die zichzelf graag horen praten.
Het gebeurt ook wel dat het mensen zijn die altijd leuke anekdotes weten en die dan uitgebreid beginnen te vertellen. Of ze weten gewoon veel van allerlei onderwerpen.
Maar het ergst zijn de mensen die altijd zelf in het middelpunt willen staan.
Ze vragen b.v. hoe je vakantie was... en als je dan kort aangeeft hoe het was, beginnen ze meteen uitgebreid over hun eigen vakantie te vertellen want daar was het hen om te doen!
Nog voordat je daar zelf naar kon informeren...
Er is een categorie mensen die altijd het gesprek naar zich toetrekt, en dat zijn dus communikapers! Ze weten niet van ophouden en soms hoor je een bepaald verhaal meerdere keren op een avond. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar het gebeurt en er wordt nog naar ze geluisterd ook.
Ik vermoed omdat het deels inponeert, maar vooral omdat mensen niet weten hoe ze het moeten ombuigen of afbreken. Je wil vooral niet onbeschoft lijken.
Maar ik denk dat een groot aantal communikapers zèlf onbeschoft is!
Eigenlijk ben ik er een beetje klaar mee. Als ik weer in zo'n situatie verzeild raak, probeer ik me bewust een houding aan te nemen alsof het me niet zo interesseert en zodra het kan, probeer ik er een draai aan te geven. B.v. door te zeggen 'maar even iets anders...'
(tja, dan moet je natuurlijk wel intussen bedacht hebben wat je wil vragen of zeggen... en hoop je maar dat je niet weer een kwartier een verhaal moet aanhoren).
Maar je kunt zo het gesprek wel een andere richting opsturen.
Gemakkelijker is het als het bij iemand anders gebeurt. Iemand vertelt je iets en je haakt daar b.v. op in en dan is daar opeens de communikaper met een eigen verhaal... Vet irritant natuurlijk. Dan probeer ik me daarvan af te wenden (letterlijk en figuurlijk) en de aandacht weer terug te brengen naar degene die mij iets vertelde door een vraag te stellen.
Maar gemakkelijk is het niet en het vraagt ook wel wat oefening.
En soms zou je het liefst gewoon de botte bijl hanteren!
Een verhaal waar ik me goed in herken. Ik probeer ook degene die aan het woord was weer aan het woord te krijgen. Lukt niet altijd. Was dit weekend op cursus.,daar beleef je ook vaak dat altijd dezelfde mensen de aandacht naar zich toe trekken. Probeer dan zelf maar eens hulp van de leraar te krijgen.
ReplyDeleteIk zie het bij praatprogramma's en ik vind het vreselijk als een gespreksleider niet ingrijpt. Maar in mijn eigen leven herken ik het ook. Best moeilijk om zelf in te grijpen.
ReplyDeleteVreselijk gedrag. Maar eerlijk is eerlijk, ik betrap mezelf er wel eens op, dan ga ik gauw weer terug naar degene die het gesprek begon.
ReplyDeleteJa, we doen het allemaal wel eens even in ons enthousiasme om aan te sluiten, maar dan ben je niet meteen een communikaper hoor... Zeker niet als je weer terug gaat naar degene die aan het woord was...
DeleteOntzettend irritant gedrag, ook b.v. als je iets vervelends hebt meegemaakt en hierover wilt vertellen en de ander begint gelijk over iemand die dat ook heeft meegemaakt (natuurlijk nog veel ernstiger 😅) en ook nog over iemand die je helemaal niet kent, daar baal ik echt van, net of die ander veel belangrijker is. Maar ik vind het moeilijk er iets van te zeggen en denk dan: laat maar zitten.
ReplyDeleteDat laatste doe ik altijd, dan zeg ik gerust, maar nu even terug naar jouw verhaal want wat wilde jij nu eigenlijk vertellen. Dat is dan gericht aan de persoon die het gesprek begon en ik negeer dus de communikaper. Wat een gaaf woord is dat trouwens, ik had het nog nooit gehoord maar ga het zeker onthouden. Genoeg kapers in mijn omgeving ook.
ReplyDeleteIk kende dat woord niet, maar herken het zeker.
ReplyDeleteOoohhh Elizabeth, wat is dit herkenbaar voor mij!
ReplyDeleteIk ken ook zo iemand en heb het daar met die persoon al vaak over gehad als het weer gebeurd. Dat helpt dan even, maar na enige tijd gaat het weer het zelfde en wordt mijn gesprek weer overgenomen door de ander die dit of dat ook heeft meegemaakt.
Lieve woorden, boze woorden, begrip vragen, negeren, het helpt niet :-(
Hoopte aan het eind van jouw berichtje "de oplossing" te lezen :-)
Comminukaper, wel een leuk woord.
Heel herkenbaar!
ReplyDeleteIk dacht, toen ik de titel las, dat comedy caper(s) werd bedoeld, misschien zoal je kleinzoon het zou uitspreken. Ook omdat ik het woord helemaal niet kende. Niet dus, hahaha. Wel een mooie term en een duidelijke blog!
ReplyDeleteHeel herkenbaar ook in mijn omgeving en ik denk bij iedereen wel en zal mezelf ook wel eens schuldig maken aan dat irritante gedrag.Heb trouwens al een hele poos het idee dat veel mensen in hun eigen bubbel leven met alle geluk,zorgen,pijntjes van de wereld en het enkel om hen draait en nooit eens begrip of belangstelling tonen naar de ander😌
ReplyDeleteGer
‘ De kunst van luisteren is vaak moeilijker dan die van praten’
ReplyDeleteGer
Ik denk dat ik mezelf er ook weleens schuldig aan maak maar wie niet. Maar ik begrijp wat bedoelt. Er zijn van die mensen die doorlopend de aandacht naar zich toetrekken en anderen hun verhaal niet af laten maken. Heel ergelijk.
ReplyDeleteDe ergste vorm die ik pas meemaakte en waardoor ik met stomheid geslagen werd (en dat gebeurt me niet vaak), was dat iemand van een groep van 4 personen vroeg hoe het met mijn moeder ging. Toen ik dat aan het vertellen was, begon ze onder mijn verhaal, wat een antwoord was op haar vraag nota bene, een gesprek met een ander van dat groepje!!! Echt zo ongeïnteresseerd en onbeschoft....de volgende keer als ze iets vraagt zeg ik gewoon : Prima, hoor. Dit soort mensen is meer informatie dan niet waard...en ik denk dat ze het niet eens door had
ReplyDeleteHeel irritant en zeer onbeleefd, totaal geen rekening houden met hun mede mens. Tsja, eigenlijk zijn dat in mijn ogen zielige mensen. Ook voor mij is het herkenbaar want dit
ReplyDeletesoort dingen komen vaak voor. Nu ben ik misschien een pittige tante maar al lange tijd laat ik mij dat niet meer gebeuren. Dan kijk ik de persoon in de ogen, en zeg ik gewoon je valt mij in de reden en luistert helemaal niet en begint vervolgens je eigen verhaal te vertellen, en daar heb ik een hekel aan. Wel met een vriendelijke toon hoor en vaak hoor ik dan dat heb ik helemaal niet in de gaten. En wat ze voor de rest van mij vinden omdat ik het gewoon zeg maakt me niet uit en hoop eigenlijk dat ze dan eens over zichzelf gaan nadenken om daar op te gaan letten.
Erg onhebbelijke, maar veel voorkomend.
ReplyDeleteInderdaad erg irritant.Het is moeilijk om daar iets aan te veranderen!
ReplyDeleteLuisteren is echt een kunst. Ik zal zelf ook wel eens de fout in gaan maar herken het probleem wel. Ook bij de vraag hoe gaat het zeg ik vaak "goed hoor" want vraag mij dan af wil de ander echt weten hoe het met mij gaat? Ik ben meestal bang voor het antwoord want er is altijd wel iemand met hetzelfde.
ReplyDeleteLaten wij allemaal oplettend zijn en proberen te luisteren dan kan het alleen maar beter worden.
Groeten. Marga