Dat Kraftboekje met collages ...

Even een onderbreking van de vakantieverhalen... 

Want een beetje variatie op de blog is altijd prettig!

Na de 10 collages met Conny had ik de smaak wel weer te pakken. Maar hoe nu verder?

Ik herinnerde me een boekje...

Ik wist nog wel dat ik het had en ook dat ik er met plezier in bezig was geweest...

Maar het moest toch van ver komen!

In 2022 liet ik op mijn oude blog hier het begin van het boekje zien. En ik herken me nog steeds in de werkwijze en herinner me het fijne gevoel bij het maken van dit soort collages.

Eind december van datzelfde jaar liet ik op mijn nieuwe blog hier nog een paar pagina's zien en daarna raakte het een beetje in de vergetelheid...

Ik vind het nog steeds heel leuk om vanuit de Flow illustratiekalender iets te kiezen en de rest daarop aan te passen. Zoeken naar papiertjes en plaatjes, iets tekenen, een compositie maken... 

Op elke pagina stempel ik het getal in letters; dat vind ik een mooi grafisch tegenwicht geven.

De illustraties uit de kalender zijn soms best maf en het is leuk om daarop door te gaan...

Soms kies ik puur intuïtief een illustratie om te gebruiken. Bij deze was het lastig om de linker tegenpagina te maken.

Onlangs heb ik alle kamerplanten verpot en ik bleef maar even in de sfeer...

Het papier dat ik vorig jaar van patronen voorzag, kwam nu goed van pas.

En ik heb zin om nog veel meer daarvan te maken, in allerlei kleuren!

Weg is die dip!

Aubenas, brood en moestuin

Voor de boodschappen gingen we steeds naar Aubenas, naar het Centre Commercial. Maar aan de rand van Ucel zat ook nog een bakkertje.

Je ziet nog net een stukje van de winkelruit (rechts), helaas hebben we geen betere foto... 

In de verte ligt Aubenas met het indrukwekkende kasteel.

Ik houd van Franse bakkertjes (sst... niet doorvertellen) en in het winkeltje op de foto hadden ze enorm lekkere croissants en heerlijk brood!

We kochten vaak een Pain aux céreales; bruin meergranen met zaden en pitten erin...

We zijn op een avond door Aubenas heen gereden en vonden het erg tegenvallen. Grauw, oud en vervallen, sjofeltjes en weinig sfeer. Alleen het kasteel vonden we eruit springen.

Vanaf een parkeerplaats hadden we later uitzicht over de stad:

Het stonk er vreselijk naar p.., dus we waren weer snel weg van deze parkeerplaats!

Dit wegje naar de camping bevalt ons dan beter... 

Bijna iedereen heeft wel een moestuin, zo leuk om te zien!

En naar dit huis heb ik vaak moeten kijken. Het lijkt niet ideaal zo vlak aan de weg, maar eigenlijk kwam er maar weinig verkeer langs. 

Op de foto kun je het niet goed zien, maar die inpandige overdekte binnenplaats met het trapje vond ik zò leuk! In het weekend zat de familie daar heerlijk bij elkaar... Een genot om te zien!

Ruoms

Ja, we zouden naar Ruoms gaan... En we bleven hangen in Balazuc!
Maar we zijn daarna toch nog doorgereden naar Ruoms.

Vlakbij dit leuke pleintje konden we de auto gratis parkeren en we besloten maar te zien wat er te beleven viel... Ik weet zeker dat het in het hoogseizoen hier behoorlijk druk is!

Van zo'n klimroos kan ik zo genieten!

Oh, en die geveltjes dan... daar krijg ik nooit genoeg van! 

Wat hebben ze ze hier mooi in ossenbloedrood geschilderd.

Het lijkt me wel wat om een heerlijke luie middag op zo'n balkon door te brengen...

Werkelijk overal waren boetiekjes en 'stalletjes' met allerhande spullen te koop. 

Maar ik kan heel goed 'kijken en niet kopen'...

En alweer zo'n mooi huis! Het is me opgevallen dat de huizen vaak beneden een garage of binnentuin hebben en dat er op de andere verdieping (en) gewoond wordt...

Op de terugweg haalden we nog even lekkere toetjes en DH was het helemaal zat na deze trip!

Ik ook hoor... ik lag in de caravan op bed uit te rusten...

En dan hadden we nog niet eens alles gezien! Want, we waren helemaal de Saint-Pierre-aux- Liens vergeten! Achteraf best jammer, want dat vind ik veel leuker dan al die boetiekjes!

Balazuc

We zouden naar Ruoms gaan en DH besloot een wat kleinere weg te nemen (D1) dan de gebruikelijke route. Het viel ons op dat het zuidelijke deel waar we toen doorheen reden agrarischer is en ook 'platter', maar natuurlijk zagen we wel de bergen verderop.

Opeens stonden we bij Balazuc en ik wist nog van een eerdere vakantie (2002) dat we daar met de jongens geweest waren en dat het een ontzettend mooi oud plaatsje is!

Dat werd dus plan ombuigen en halt houden...

Eh, het wordt wel een bericht met veel foto's denk ik...

De brug over de Ardêche waar je Balazuc binnenkomt, maar dan wel vanuit het dorpje genomen.

Het doet Middeleeuws aan en de huizen zijn tegen de rotsen aan gebouwd.

Deze foto is gemaakt vanaf de klokkentoren, die helemaal niet zo hoog was.

Bizar hè..., hoe daar een boom uit het gesteente komt zetten...

O, en dit moet ik jullie ook laten zien... Wat een vreselijk leuk tuintje en als je goed kijkt, stelt het helemaal niet veel voor. Maar het is de sfeer en de entourage. Thuis maak ik me druk om onkruid en hier is het gewoon leuk als er iets tussen de stenen uitpiept...

Ik bedacht ter plekke dat ik daar iets van kon leren! En er borrelden meteen allerlei plannetjes voor onze tuin naar boven.

En dit dan... is het geen plaatje?

En deze huizen zijn dus nog steeds bewoond...

Vol indrukken reden we de brug weer over, want ja... we waren eigenlijk op weg naar Ruoms...

Lummelen en de Duivelsbrug

Mijn man vind het altijd heerlijk om op vakantie een dag te lummelen, en het liefst zou hij dat elke morgen doen. Op het gemakje buiten ontbijten, een beetje aan de caravan of de auto rommelen, wat lezen, een rondje over de camping doen en hier en daar een praatje doen (niet in het Frans hoor), en een boodschapje.

En dan 's middags eventueel weg voor een uitstapje.

Ik ben 's morgen het meest fit en dan is het qua temperatuur ook nog lekker om iets te ondernemen.

Boven de 25 graden is voor mij niet fijn en in de middag is mijn energie al een beetje op.

Lastig dus om een compromis te vinden!

En zo gebeurde het dat we na een dag niet veel bijzonders gedaan te hebben, 's avonds toch nog een ritje wilde maken en ik stelde voor om naar Pont du Diable (Duivelsbrug) te rijden, want ik had op de toeristische kaart gezien dat het niet al te ver was en ook wel een leuk ritje.

Het was een bewolkte avond, en het viel ons op hoe hard de vrachtwagens hier rijden. Je mocht 90 op deze weg, maar hij zat vol bochten. We zijn twee keer uitgeweken op een zijstrook/parkeerplaats om de vrachtwagen kwijt te raken voordat hij in onze nek zat te hijgen. DH heeft zelf ook zijn vrachtwagenrijbewijs en kon maar niet begrijpen dat ze zò hard reden...

En daar is de Duivelsbrug dan.. We konden er vlakbij parkeren en waren de enigen die er rondliepen.

De brug ligt aan het begin van een rotskloof, 20 meter boven het groenblauwe water van de Ardêche.

Je kunt er hele mooie wandelingen maken en zelfs hardlopen; bij Marthy kun je daar veel meer over lezen. Wij hebben het maar heel rustig aan gedaan... en vooral genoten van de prachtige uitzichten.

Het was er doodstil, je hoorde enkel wat geluiden uit de natuur...

Vogüe

Bij de receptie hadden we meteen een gedetailleerde kaart van de Ardêche gekregen en al snel hadden we de mooie plekjes gemarkeerd.

Nu zijn we niet meer zo dat we perse alles gezien moeten hebben, maar we sommige dingen springen er wel uit en dat was het geval bij een paar leuke plaatsen.

We hebben de auto geparkeerd en zijn lopend verder gegaan. Al snel zie je dan het prachtige oude viaduct. Ik heb begrepen dat er vroeger een spoorweg liep en nu dient als fietspad. Op de terugweg maakten we onderstaande foto

We liepen tot in het oude dorp met de geplaveide straatjes en prachtige huizen...

Ik ben gek op dit soort huizen en teken graag straatjes in perspectief, dus ik kan vooruit...

En dan kijk je aan de rand van het mooie Vogüe zomaar weer uit op een wijnveld...

Het kasteel dat uit de 12e eeuw stamt, (we hebben het niet bezocht) is prachtig gerestaureerd en hier kun je prachtige foto's ervan vinden. en hier een filmpje.

We zijn ook nog in het kerkje geweest, maar zijn helemaal vergeten om er foto's van te maken.

Aan het einde van de middag hebben we nog een poosje op het strand bij de Ardêche gezeten.

Er waren enkele zwemmers, maar ons leek het nog veel te koud.

Buit en handwerk

Als we op vakantie gaan, neem ik ook altijd wat hobbyspullen mee. Vaak wat haakwerk, soms een breiwerkje, maar ook tekenspulletjes.

Maar het is heel vreemd; ik kom bijna nooit tot tekenen in de vakantie, terwijl ik me dat zò voorneem.

Dat komt meestal pas later als ik weer thuis ben en ik de foto's ga rangschikken en dan begint het te kriebelen.

Maar vooral tijdens de lange autorit haak ik veel, dat gaat me in de auto gemakkelijker af dan breien.

Dit was het resultaat ... Links alles op een hoopje, maar de kleuren kloppen niet erg...

Rechts een detailfoto van één van de lapjes die je in de cirkel ziet; allemaal basisvierkanten die gemaakt zijn met de tunische haaksteek en het is de bedoeling dat ze aan elkaar gezet worden en met hier en daar een gehaakte applicatie erop een dekentje gaan vormen.

Wat je links op de collage zag, heb ik thuis maar even opnieuw gefotografeerd. Het zijn een aantal blokken van de Olifantdeken die ik maak, ook weer m.b.v. vasten en de bobbelsteek.

Het is eigen ontwerp, maar ik heb wel pixelplaatjes van internet gebruikt.

Er volgen nog wel wat blokken totdat ik het formaat van een dekentje heb...

En dan wil ik nog deze foto laten zien... Niks bijzonders, zul je misschien denken... het zijn gewoon wat bollen garen...

Maar waar ik wel versteld van stond was dat we opeens een Zeeman tegen kwamen in het Centre Commercial in Aubenas, waar we boodschappen haalden. 

Even binnen kijken hoor, zei ik tegen DH...

Het was een wat grotere winkel en wat was er veel keuze. Ik haak graag met dit budgetgaren, want er gaat heel wat door. 

Vooral met de grote Promobollen was ik blij; daar zit 300 gram op! 

Ik kan weer vooruit...

Kerk Ucel en oude straatjes...

Nog even verder over onze vakantie... Nu we weer thuis zijn, lijkt het al weer 'lang' geleden en daarom ga ik maar snel wat blogberichten maken voordat de herinneringen weer wegzakken.

Iemand vroeg of ik niet opzag tegen de terugweg en ik kan je verzekeren dat ik daar vaak aan heb moeten denken! Maar DH veegde dat steeds van tafel en zei 'het komt allemaal goed'... 

Jaja, hij is wel een ervaren chauffeur maar ik was er helemaal niet gerust op. Vooral niet hoe we van die plek op de camping omhoog zouden moeten.

Telkens als we boodschappen gingen doen of een uitstapje maakten reden we langs dit bordje en dat hing bij de ingang van een hoger gelegen oud stukje dorp met alsmaar steigende smalle straatjes.

We hebben helaas daar niet zoveel foto's van en dat is achteraf wel jammer, want Marthy liet in een reactie weten dat ze hier vorig jaar geweest was. Althans, ik denk dat het dezelfde plek geweest moet zijn...

Op de foto hieronder zie je het begin bij de ingang van het oude dorpje.

Steile paadjes waar je alleen lopend kunt komen. 

Op het eerste gezicht lijken de huizen onbewoond, maar niets is minder waar. 

Er begon meteen ergens een hond te blaffen!

In de huizen zelf zal ook sprake zijn van behoorlijk hoogteverschil en ik stel me zo voor dat er overal kleine trapjes en opstapjes zijn...

Alle hoekjes worden benut om spullen op te slaan en het verbaasde me om toch een geparkeerde auto te zien!

En waar we ook niet omheen konden, was de kerk... Nou ja, we deden juist altijd een rondje om de kerk!

Een foto van het interieur van deze Eglise Saint-Pierre, niet helemaal scherp, maar HIER vond ik veel betere exemplaren.

Ik vind het mooi dat in Frankrijk de kerkdeur de hele dag open staat en dat je er zomaar naar binnen kunt.

Er valt soms een hele rust over je heen als je hier gaat zitten of rondloopt.

Ik sluit af met nòg een foto van de kerk, maar waar ook het huis tegenover de kerk op staat. 

Wat een prachtige luiken heeft dit huis en aan zijkant stonden ook nog leuke potplantjes, maar die zijn helaas niet te zien op deze foto...