So chic

Ja, dat is de naam van het borduurwerk dat ik de afgelopen week weer tevoorschijn heb gehaald en ook maar meteen heb af gemaakt...

Ik zat een beetje in een handwerkdip en ongemerkt moest ik terugdenken aan de prachtige borduurwerkjes van Willeke. En toen hoefde ik maar naar mijn beruchte witte kast te lopen om er één en ander uit te vissen. 

Ik besloot eerst maar eens verder te gaan met het borduurwerkje dat ik in 2021 startte. 

Er hoefde niet eens zoveel aan te gebeuren; alleen de rechter benedenhoek nog en wat kleine details. Het was maar een paar uurtjes werk.

Alleen... het punt is nu dat ik niet weet wat ik er mee zal doen. Ja, ik kan het in de doos bij de andere borduurwerkjes leggen, maar dat vind ik eigenlijk niet zo leuk.

Dus als jullie ideeën hebben?

Borduren is wel een beetje mijn zomerding. Ik weet niet zo goed hoe dat komt, misschien door het licht... Maar ik heb ook een daglichtlamp, dus daar hoef ik het 's winters niet voor te laten.

Intussen heb ik een volgend werkje uitgepakt, maar daar moet nog wel wat meer aan gebeuren en is ook wat fijner om te doen. Daar moet ik wel even aan wennen.

Fijn weekend allemaal!

Dag Juni ... (jaarboek 6)

We zijn alweer op de helft van het jaar 2025 en iedereen beaamt het; wat gaat de tijd toch snel!

De maandpagina maakte ik m.b.v. plaatjes uit een oude Libelle verjaardagskalender op een achtergrondje van scraps.

Ook deze plaatjes komen van dezelfde kalender en de afgeronde vakjes papier maakte ik aan de randjes geel met een inktkussen. Inmiddels staan ze vol met herinneringen uit de maand juni.
 

De 'pop' die je rechts ziet had ik al eens eerder gemaakt voor een bladwijzer. Ik wilde al langere tijd nog een beetje experimenteren met paspopjes en kleding.

De getekende 'koppen' links zaten nog in mijn tekenmap en kon ik nu ook weer gebruiken.

Deze spread maakte ik vlak na Pinksteren. De organist speelde dit lied na de preek en het trof me!

In mijn jaarboek is dit de laatste pagina van juni, maar op de één of andere manier wil Blogger niet meewerken bij het plaatsen in de juiste volgorde...

Rechts een acryltekening die ik ooit maakte (beetje bij moeten snijden helaas) en links een uitgeknipte kleurplaat. Dit alles n.a.v. de tropische temperaturen eind juni.

De rechterpagina is DP dat al in mijn junkjournal zat en ik wilde deze zo laten, maar wel een passende linkerpagina er bij maken.

Het werd een scrap collage vanuit mijn restenbakje en ik heb nog borduursteken gemaakt bij de rode bloem.

In mijn jaarboek is dit de 3e spread van juni, maar dat mag de pret niet drukken. Ik was gestart met de kleuren geel-groen, maar heb dit duidelijk niet volgehouden de hele maand.

Hier heb ik vloeipapier gebruikt en wat restjes van prints die ik nog had liggen. De appeltjes en rondjes maakte ik vorig jaar herfst. 

Mijn favoriete huisdier ...

Mijn favoriete huisdieren zijn onbetwist onze poezen! Dat zal geen verrassing zijn voor jullie, denk ik zo...

Als ik even een eind terug ga in de tijd, dan weet ik nog dat ik vroeger als 5-jarig meisje bang was voor een kat. Onze buren hadden een grote lapjeskat en die kwam soms over de schutting zetten en ik vloog dan naar binnen.

Op een zomeravond kwam een ouder nichtje van me op de fiets naar ons toe en ze had een jong poesje bij zich. Een poesje uit een nestje van de boerderij. 

Natuurlijk vond ik dat héél spannend, maar ze werd op tafel gezet en mocht een schoteltje melk leeg likken. Ik weet nu dat melk slecht is voor een poes, maar toen wisten we dat nog niet.

De volgende morgen stond ik meer óp de stoelen dan dat ik er op zat, want de kleine Loekie wist van geen ophouden en hing constant in onze kuiten.

Ik geloof dat het niet lang geduurd heeft of ik was mijn angst helemaal te boven en sinds die dag ben ik stapeldol op poezen!

Hier links zie je Loekie met mijn broertje Willem.

Loekie kreeg regelmatig een nestje met jonge katjes en dat vonden wij altijd heel leuk om mee te maken. Meestal raakten we ze her en der wel kwijt, maar hoe leuk was het toen we zelf een kleintje mochten houden...

Dit witte poesje noemden we Wolly, maar helaas bleef ze niet mooi wit en ging ze er grauw uitzien. 

Later is ze naar de boerderij van mijn vriendin verhuist en ik weet eigenlijk niet goed meer waarom dat was...

Na Loekie, hadden we nog een keer een hele zwarte poes en die noemden we Droppie. Dat was een hele brutale poes en ik weet nog dat ik ergens logeerde en het bericht kreeg dat Droppie dood was gereden. Dat hakte er flink in.

Daarna kregen we Tjoekie en die heeft heel lang geleefd. Toen wij trouwden is ze nog op de foto gegaan en ze is nog jaren bij mijn vader geweest nadat we allemaal het ouderlijk huis hadden verlaten. 'Ouwe dibbes' noemde hij haar altijd; hij had er veel gezelligheid aan.

Toen Peter en ik eenmaal getrouwd waren, vonden we het al snel leuk om twee jonge poesjes te nemen. We noemden ze Sampie en Moosie en het waren me toch rakkers. 

Ze hebben ook veel kapot gemaakt, want ze sprongen b.v. op de schoorsteen en braken een mooie vaas, vlogen in de gordijnen waar grote halen in kwamen en ze scherpten hun nagels aan de stoelbekleding.

Daarna volgde er een periode waren we geen poezen meer hadden. Onze jongste zoon Robert bleek astma te hebben en was allergisch voor o.a. katten.

Maar... op een dag (Robert was toen een jaar of 15) kwam DH thuis met een bananendoos en wat zat daar in?

Twee jonge poesjes... We waren natuurlijk meteen verkocht! De zwarte noemde we Boofy en de zwart met witte poes Spooky.

En tot op de dag van vandaag zijn Spooky en Boofy nog bij ons. Twee jaar lang waren de zusjes goede maatjes en daarna is het fout gegaan. Ze kunnen elkaar niet meer luchten of zien. Boofy hield zich altijd meer afzijdig en daardoor kreeg de spontane Spooky vanzelf wat meer aandacht. Op een dag heeft dat zich gewroken- zo denken wij.

Boofy is sindsdien wat aanhaliger geworden en heeft de portie aandacht ruimschoots ingehaald. Maar ze blijven lelijk tegen elkaar doen.

Ach, we kunnen er wel mee leven. Ze hebben elk zo hun eigen dingetjes en we genieten daar van!

Wil je meer lezen bij de andere deelnemers van deze bloghop?

Annemarie - Akkelien - Els - Conny  - Marthy - 

Ria - Mieke - Ger-Janne -Janny - Angélique  - Sylvia - 

Ger - Miriam - Héléne - Kitty - Céline - Bettie - 

Daphne -Jeanne - Lot (via mijn blog)

Huisdier en wat het voor mij betekent.

Dit is een gastblogbericht van Lot

Toen ik nog bij mijn ouders woonde hadden we 2x een kleine hond en later een rode kater Koen.
Toen ik ging samenwonen kwam ik bij schoonouders terecht die een Dierentehuis/trimsalon hadden.
Ze deden ook veel aan crisisopvang en zo kwam het dat ook wij een paar maal een hond voor een paar dagen in huis hadden. Was soms best lastig zo'n gestressede hond, die vaak niet goed gesocialiseerd waren.  Maar uiteindelijk werd er wel een goed huis voor gevonden.
We hadden zelf ook een hond en 2 katten, vlak voor we gingen scheiden gingen ze van ouderdom dood.  De tijd erna had ik al voldoende aan mezelf en puberdochter en full-time werken, daar paste even gaan huisdier bij.

Na een paar jaar gaan daten en huidige partner ontmoette bleek hij een Dobermann te hebben, na een half jaar kwam er een bruine bij die de ex-vrouw van een kennis ondoordacht als zo'n leuke puppy had aangeschaft. Op de foto staan ze beiden, het was zo'n leuk stel.

Daarna zijn er 2 gekomen die afgedankt werden door gezinnen om verschillende reden, en 2 jaar geleden overleed de laatste.  We waren ondertussen midden 70 en hadden besloten geen puppy te nemen maar weer een oudere hond die overgeplaatst moest worden te zoeken. Dat is een beetje mislukt, er kwam een van 15 maanden op ons pad, een hond aangeschaft in de Corona periode, maar ook daar hadden mensen zich op verkeken hoeveel werk opvoeden is en zeker een eigenwijze Dobermann.
Maar we zijn heel blij met haar en als ik zie hoeveel plezier mijn partner aan haar beleeft, en hoeveel meer beweging hij door haar krijgt dan heb ik er natuurlijk vrede mee en meegenieten.
Alle dieren hebben zoveel voor me betekent en vreugde aan het leven toegevoegd.
We hopen nog zo lang te leven om ook haar oud te zien worden, maar daarna zal er geen andere meer komen helaas.

Gebreide set voor Otis

Het is al een tijdje geleden dat ik het broekje liet zien (klik), maar inmiddels is de hele set af.

Het vestje had nog heel wat voeten in de aarde. Toen het uiteindelijk van de pennen afrolde, vond ik het wel er-rug klein....! Ik moest het nog blocken, maar ook daarna twijfelde ik ... zeker in combinatie met het broekje.

Daarom heb ik het ook nog een maatje groter gebreid, ik had toch garen genoeg.

Het kleinste vestje heeft Otis al aan gehad en het past hem nu heel goed.

En tenslotte heb ik het mutsje dat erbij hoorde ook gemaakt en het leek me leuk om ook nog slofjes te maken van hetzelfde garen.

De slofjes zijn nog iets te groot, maar dat is het niet erg. Voor nu is het veel te warm...

En zie je die gave kaart? Die kregen we van Angélique... Gave kaart hè?

Otis en Jaarboek (mei deel 2)

Eerst het grote nieuws 💖Otis is geboren! Woensdagavond tegen 11 uur was het zo ver en we werden om kwart over 12 wakker gebeld door onze zoon. We konden Otis meteen zien, want hij belde met beeld 💖

Nou, je hoeft er niet aan te twijfelen; ik ben helemaal flieft...!

Wat een mooi en gaaf mannetje, twee weken na de uitgerekende datum geboren, maar prachtig volgroeid. Hij lijkt de stemmen van z'n papa en mama te herkennen. En hij tilt z'n hoofdje al van je af om je aan te kijken. Wat een wonder, en wat zijn we dankbaar dat alles zo goed is gegaan.

Ik vind zijn naam zo mooi & authentiek en had nooit kunnen raden dat hij zo zou gaan heten. Kijk HIER voor de afkomst en betekenis.

---

Tjonge, de maand juni gaat al weer zo snel... en ik kwam er achter dat ik nog een paar pagina's van mei moest laten zien. 

De linkerpagina heb ik naar een voorbeeld van internet getekend. Rechts de vogels die ik hier vaak in de buurt hoor...

Ik heb onlangs wat tags en boekenleggers gemaakt en dit was alvast een voorproefje.

Na lange tijd kwam mijn naaimachine weer eens op tafel, want het was tijd voor wat naaiklusjes. En ik kwam erachter dat ik het best weer leuk vond om te naaien. Intussen heb ik een gordijntje gemaakt voor het aanrecht buiten in de overkapping.

Terwijl ik bezig was, moest ik denken aan de oude Marions die ik ergens in een doos heb bewaard. En toen ontstond bovenstaande pagina...

Inmiddels ben ik natuurlijk weer bezig aan de maand juni en het gaat lekker!

Zomer

Wat een heerlijk weer hebben we de afgelopen dagen! Oké, vrijdag was wel wat klam... 

Maar dat hoort er soms ook bij.

Dit jaar heb ik veel paars voor de eenjarige plantjes gekozen en wat een plezier kun je hebben van dit kleine spul...

Wèl elke avond water geven en soms ook nog 's morgens. Maar dat vind ik eigenlijk juist leuk om te doen. We gaan dit jaar pas wat later op vakantie en dat is voor de tuin en ons plezier daarin ook veel handiger.

DH maakte een leuk filmpje met zijn mobiel; twee grote zwanen met jonkies in de sloot. Maar het lukt maar niet om het op mijn blog te krijgen; het is opgeslagen als image, maar het is een video... Als het nog een keer lukt, krijgen jullie het te zien!

We hebben ook een nachtje in de caravan geslapen; even ervaren hoe dit ook alweer is.

En dan natuurlijk ook een ontbijtje buiten; ik moet zeggen dat het heel relaxt aanvoelt...

Ik wist niet eens meer welke dag het was :)

Deze week is weer een 'normale' week voor ons. DH werkt weer volop en ik moet ook weer aan de bak. Maar weer eens wat schoonmaken in huis en ik zag dat de tuin ook mijn aandacht nodig heeft.

De baby is nog niet geboren... we wachten vol spanning!