Op de kledingbank heb ik een collega, die o.a. neuropathie heeft. Ze handwerkt graag, maar het fijne gevoel in haar vingers is weg. Breien lukt al niet meer zo, haken nog wel.
Ze was begonnen met wat vierkanten aan elkaar te naaien, maar dat is voor haar heel lastig omdat ze de naald niet goed kan vasthouden en sturen.
Ik bood aan om het voor haar te doen, want het is toch jammer als zoiets blijft liggen. Ik heb al vaker zoiets in elkaar gezet, dus zag ik het wel zitten.
Het was nog wel even dubben op welke manier de vierkanten het beste om de tas pasten...
Op de foto's hiernaast kun je zien dat een vak van 2 bij 3 net iets te krap is, maar een vak van 3 bij 3 te groot...
En zou het dan 3 bij 2,5 moeten worden?
Daar hebben we maar even overleg over gehad.
Maar we zijn voor de eerste optie gegaan, want dat maakt ook dat de zijkanten gemakkelijker gemaakt kunnen worden.
Alle vierkanten zijn met een overhandse steek in de achterste lussen van de laatste stokjesrand aan elkaar gemaakt. Dit gaat eigenlijk best snel, maar omdat er overal losse draden hingen ging daar de meeste tijd in zitten.
Toen ik alle 'delen' klaar had liggen - een bodem van 3 vierkanten, twee zijkanten van 2 vierkanten en een voor- en achterkant van elk 6 vierkanten - kon ik beginnen met het samenvoegen van de delen.
Dat heb ik gedaan door vasten te haken aan de buitenkant, zodat er een mooi opstaand randje te zien was.
Op deze foto ben ik al een stuk verder, want aan de bovenkant kwam ik eigenlijk een klein stukje tekort.
De vierkanten waren behoorlijk losjes gehaakt en ik had nog wel een beetje kunnen trekken aan het haakwerk, maar ik wilde ook een stevige rand om 'de hoes' straks aan de tas te kunnen bevestigen.
Dus ik haakte een heel aantal toeren vasten en dat gaf een prachtige rand.
Daarna ben ik met de hand 'de hoes' vast gaan zetten aan de jute tas. Dat is een beetje geduld-werkje, maar ik houd daar wel van. Met naaigaren en veel kleine steekjes werd het heel netjes en ik was dik tevreden.
Maar... er waren nog best veel vierkantjes over! Dus nog even werkoverleg en mijn collega vond een kussenhoes wel leuk...
.jpg)
Dat werd automatische een voor- en achterkant van elk 9 vierkanten. Drie zijden van de hoes zijn meteen aan elkaar gemaakt en aan de laatste zijde is er een onderrandje gehaakt van vasten, waarop de knopen gezet zijn.
M'n collega was er heel blij mee en ik vond het heerlijk om te doen!
Leuk, die tas! Wat fijn dat je het voor haar kon doen!
ReplyDeleteZowel tas als kussen: erg leuk!
ReplyDeleteGranny's zijn zo leuk en ik heb er ook een tas van gemaakt met 2 lapjes van de kringloop als binnen en buitenkant. Maar het aan elkaar haken/naaien is voor mijn artrosehanden ook erg lastig en ik zal het niet nog een keer gaan doen.
ReplyDeleteNet zoals andere kleine poppetjes en beestjes niet echt mooi meer worden als ik ze aan elkaar zet.
Maar sjaals en vest of truien gaan nog wel en daar ben je ook lekker lang mee bezig
Wat leuk geworden. Fijn dat je je collega kon helpen
ReplyDeleteWat lief van je dat je dit hebt gedaan voor je collega.
ReplyDeleteKan me voorstellen dat ze er blij mee is. Zo komen de gehaakte vierkantjes nog goed van pas.
Een echte win-win-situatie, zo te lezen. Heel lief dat je dat gedaan hebt en heel fijn voor je collega dat ze zelf plezier heeft van de door haar gehaakte granny's. Prachtig gedaan.
ReplyDeleteKan me voorstellen dat je collega beperkingen heeft door haar chronische aandoening,het is niet niks om daarmee te leven.Ik kreeg 2 jaar geleden ernstige gordelroos uitbraak eenzijdig van rug tot buik en heb daar postherpetische neuralgie(huidzenuwpijn) aan overgehouden,een pijn sensatie in de huid die niet in woorden is uit te leggen.Artsen zeggen dat het jaren kan duren maar het zal eens overgaan.Lief en behulpzaam van jou om de tas een metamorfose te geven waar collega heel blij mee zal zijn.
ReplyDeleteGroetjes van Ger van hoorndesovervloeds3.blogspot.com
Vervelend voor je collega. Maar wat een lief gebaar van jou. Fijn dat ze nu toch iets van haar mooie werk terug ziet. Super gemaakt.
ReplyDeleteGroeten Frederika
Ach wat liefff en zo fijn als je elkaar kan helpen. en het ziet er weer mooi uit.
ReplyDeleteDe tas en het kussenhoesje is erg leuk.
ReplyDeleteEen lief gebaar om je collega hiermee te helpen.Zou zonde zijn om het te laten liggen.
Lief van jou om voor de collega die het zelf niet kan zoiets moois te maken van haar haakwerk.
ReplyDeleteGroeten
Marga
Wat ben je toch een mooi mens om zo je collega te helpen, waarbij ze toch het gevoel behoudt het meeste zelf te hebben gedaan. De tas en de kussenhoes zien er heel netjes uit, top gedaan!
ReplyDeleteWat een mooie tas is het geworden. En dan ook nog een leuk kussen erbij gemaakt. Ik snap dat je collega er blij mee was.
ReplyDeleteLief dat je haar op deze manier geholpen hebt. Het is een leuke tas geworden en nog een mooi kussen als extraatje.
ReplyDeleteTwee mooie handwerkstukken af, dank zij jou, lief van je.
ReplyDeleteHet ziet er keurig uit en dankzij jou heeft je collega nu een mooie tas en een heerlijk kussen. Je moet er niet aan denken dat je niet meer zou kunnen handwerken, dat zou echt een straf zijn! Groetjes Anita
Wat lief van om haar te helpen. Vooral de tas is enig geworden.
ReplyDeleteEen heel lief gebaar Elizabeth, met de aandoening neuropathie is het eigenlijk
ReplyDeletebijna onmogelijk om dit voor elkaar te krijgen. Wat zal je collega ontzettend
blij zijn met het mooie eindresultaat. En nog een mooi kussen ook, 👍
Geweldig ,mooi werk. Eindelijk heb ik je blog weer gevonden . Groetnis Annie
ReplyDeleteMooi geworden! Lief dat je dit voor je collega gedaan hebt.
ReplyDeleteWat een leuke samenwerking is dit.
ReplyDeleteVooral de tas vind ik prachtig!
Wat lief van je!
ReplyDeleteFijn dat je collega nu kan genieten van de tas én het kussen. Mooi zoals je de bovenkant van het haakwerk voorzien hebt van vasten; het geeft stevigheid en het ziet er mooi uit!
Had je na het vastnaaien aan de jute geen zere handen? Ik kan me dat nog herinneren uit de tijd dat ik de jute tassen bekleedde; juteis goed stevig, maar minder fijn voor de handwerksters die de tas 'oppimpen'....
Nee, dat viel hard mee... ik had het eigenlijk wel verwacht, maar had geen last van zere handen of vingers!
DeleteMooi dat je dit kon en wilde doen voor je collega. De tas is mooi geworden, ze zal er veel plezier van hebben. En na de boodschappen kan ze lekker uitrusten met het kussen in de rug of onder de benen. Groet, Dientje
ReplyDeletePrecioso, me gusta mucho. BESICOS.
ReplyDeleteWat fijn dat jij het afgemaakt hebt. Mooi dat je haar op deze manier hebt kunnen helpen. De tas en kussen zijn allebei mooi geworden.
ReplyDeleteWat lief dat je dit deed, wat zal ze er blij mee zijn.
ReplyDeleteTas en kussen zijn alletwee prachtig geworden, je mag er met recht trots op zijn.