Dierenpantoffels

 

Op mijn verjaardag werd ik verrast met dit boekje. 

Ik was echt verrast, want ik kende het helemaal niet en alleen de voorkant bracht me al in vervoering...

Alle modellen (er zijn er ... geloof ik), zijn in 3 kindermaten te haken en eveneens in 3 maten voor volwassenen.

Er is een uitgebreide algemene beschrijving, die verduidelijkt is met tekeningen en foto's.

Toen de kleinkinderen 's middags kwamen, was Guus er als een haas bij! Oma..., ga je die voor mij maken? 

Natuurlijk wilde ik dat heel graag doen!

Guus heeft de 'Slaperige Koala' gekozen en ik heb me eerst maar eens verdiept in de basisinformatie.

Er zijn 3 variaties; slippers, sloffen een boots. Je begint met de zolen (dubbel en vaak zijn de binnenzolen een andere kleur) die je aan elkaar haakt, vervolgens haak je een rand en ga je verder met de bovenkant waarbij je nog een apart bovenstukje haakt dat je erin naait. 

Op de foto hierboven zie je dat niet goed, maar het zit onder de zwarte neus van de Koala.

Dan komt er een rand voor de sloffen en ga je eventueel verder met reliëfstokjes als je boots wil maken.

Bij elk model dierenpantoffel staat speciale informatie over de kleuren, de oren, de neus, hoorns of franjes. Het is een superleuk boek!

De voet van Guus werd afgetekend op een stukje papier en dat kwam het meest overeen met de S-maat voor de kinderen. 

Ik heb gehaakt op naald 3,5 (zolen) en 4 (rest van de onderdelen) en met Royal van Zeeman.

Ja hoor, ze passen perfect! Guus wilde ze meteen niet meer uit doen, maar ik wilde er nog anti-slip zooltjes onder doen. Ook dat staat in het boek beschreven en er zijn voorbeelden op ware grootte gegeven. Je maakt de zolen van een stukje anti-slip onderkleed.

De kleinste maat (links) vond ik toch te smal, dus ik knipte een iets grotere zool.

De zooltjes zijn met bijpassend garen vastgenaaid, alleen in de buitenste gehaakte zool zodat je er aan de binnenkant niets van ziet.

Guus is er heel blij mee en als hij bij ons is, kan hij meteen zijn pantoffels aan!

Boekvouwen

Toen ik een week of wat geleden met mijn schoonzusje afsprak, zei ze 'neem een oud boek mee, dan gaan we nog wat knutselen'...

Daar ben ik natuurlijk altijd wel voor te porren!

Toen we een beetje bij gekletst waren, gingen we aan de slag. 

Ze had zelf al een aantal leuke vouwsels gemaakt en liet me zien hoe je zoiets doet.

Ik ging voor het 'lantaarntje' en pakte mijn dikke boek. 

Afwisselend werd de ene bladzijde in de lengte dubbel gevouwen, en daarna nog een keertje.

De volgende bladzijde ging in een punt naar het midden, zowel vanaf de onderkant als de bovenkant.

Hoe meer pagina's er gevouwen zijn, hoe beter de vorm natuurlijk uitkomt. Maar het wordt ook steeds lastiger om netjes te vouwen vanuit de rug.

Het boek stond op een gegeven moment rechtop in de vensterbank en als ik zin had, vouwde ik weer wat bladzijden. Uiteindelijk heb ik de harde kaft eraf gesneden (en natuurlijk bewaard...), en werden alle pagina's gevouwen. 

Toen het lantaarntje af was, heb ik nog wat gevarieerd met kantjes en bandjes, maar ik weet niet of ik het daarmee leuker vind...

Ik houd me aanbevolen voor tips!

Intussen had ik de smaak goed te pakken en vond ik op internet nog een leuk modelletje.

Ideaal om mee te beginnen, mocht je er ook zin in krijgen!

Dit keer gebruikte ik een klein pocketboekje.

Je begint met de bladzijde schuin naar het midden te vouwen.

Dan vouw je het overgebleven stuk recht naar het midden.

En tenslotte vouw je het linkerhoekje om naar het midden.

En dan krijg je dit.. Het is toch net een egeltje, of niet?

Hij is wel een beetje verkouden, zei mijn schoonzusje...

En dit is voorlopig de laatste... Een boek met een slappe kaft, waarbij alle pagina's in een punt naar het midden werden gevouwen, zowel aan de onderkant als de bovenkant van de bladzijde. 

Het kaft is er af gehaald en de eerste pagina zit tegen de laatste aan. 

Ik heb een stukje touw door de rug gehaald en onderaan m.b.v. een houten kraal een stopper gemaakt aan de kegel. Nu hangt hij aan de schemerlamp

Guus praat ... en Moos niet (veel)

Onze kleinzoon Guus is inmiddels 4,5 en met regelmaat haal ik hem uit school op en blijft hij bij ons tot het einde van de middag of nèt na het avondeten.

Dat zijn gouden uurtjes als je hem zo alleen hebt en ik probeer hem dan niet teveel te 'sturen', maar te kijken hoe het loopt.

Vorige week haalde ik hem op uit school en zag hij een grijze auto wegrijden.

- 'Dat is Vigo, daar in die auto...'

- 'Ooo, en zit Vigo in jouw groep?'

- 'Ja, Vigo is mijn maatje en ook mijn vriendje. En hij woont vlak bij mijn huis. Ik zal het wel aanwijzen, oma. Eerst moet je naar mijn huis rijden en als je dan bij mijn huis bent zeg ik wel waar je heen moet'.

Dus deden we dat maar. Ik stopte voor zijn huis en kreeg opdracht om iets verder te rijden en toen linksaf te slaan. We kwamen in een heel smal straatje, tussen twee rijen huizen in. Op het eind moest ik stoppen en jawel hoor ... daar stond de grijze auto geparkeerd achter het huis.

Daarna reden we naar ons huis en Guus had nog wel een goede tip.

- 'Als je het vergeet waar Vigo woont, kijk je gewoon op de navigatie oma..., dat doet mijn papa ook!'

- 'Maar dan kan ik het toch ook aan jou vragen, Guus?'

- 'Ja, dat kan wel... maar dat is wel een beetje lastig vertellen. Dan moeten we er weer langsrijden...'

- 'Ik onthoud het wel Guus, oma is een slim meisje'.

- 'Maar soms kun je iets tòch vergeten...; ik vergeet ook wel eens iets en ik ben een slimme jongen...'

De keer erop dat ik Guus van school haalde, had ik een smal paadje gevonden tussen de huizen door om bij de auto te komen. 

- 'Ik weet iets leuks, Guus... We gaan hier tussen de huizen door!'

Guus keek alsof hij het maar niks vond, maar liep wel achter mij aan.

Toen we aan het eind waren en hij de auto op de parkeerplaats zag staan, riep hij:

- 'Dat noem je een sluiproute!'

De laatste keer moest hij, voordat hij in stapte, eerst serieus stenen zoeken die onder een schutting lagen bij de parkeerplaats. Hij had een heel rijtje uitgezocht en ik mocht er twee voor opa en twee voor mij uitzoeken. De rest nam hij ook mee; die waren voor papa en mama en Moos.

Later kwam hij erachter dat hij er eentje te weinig had! Daar baalde hij flink van, zo te zien.

Ik zei dat hij er wel eentje van mij mocht.

- 'Nee, dat hoeft niet hoor oma...' zei hij.

Gelukkig kon hij bij ons in het grind nog een vierde grote mooie steen vinden en die werd zorgvuldig bij de anderen gelegd.

De stenen voor opa in z'n crocs en die voor oma ook...

Moos (1,5 jaar) zegt nog niet veel woordjes, maar weet toch precies duidelijk te maken wat hij wil en wat hij niet wil. Het is een heel ander kind dan Guus. Blauwe ogen, lekker mollig, bijna altijd vrolijk.

Hij is een echt buitenkind, terwijl Guus het liefst binnen bezig is met lego of auto's, een spelletje of winkeltje speelt.  Maar ze zijn beiden vasthoudend en weten wat ze willen hoor...

Deze foto kregen we van onze schoondochter via Whatsapp, met als bijschrift 'de jongens moeten in bad...'

En Moos kan altijd eten en lust bijna alles, i.t.t. Guus ... 

De laatste tijd gaat Guus ook 'moeilijke woorden' gebruiken, die hij ergens heeft opgevangen.

Ik moet ze echt op gaan schrijven, anders vergeet ik ze.

Zo zei hij vorige week dat hij 'in principe nog wel meer druiven lustte..'

Heerlijk toch!

Peren

De fruitbomen gaan het met het jaar beter doen bij ons. Van de zomer hadden we veel pruimen, en de afgelopen weken hebben we opeens grote peren!

Misschien denk je nu wel dat je appels op de foto ziet, maar niets is minder waar. We keken er zelf ook raar van op dat ze zo rond waren. 

Ik heb een beetje zitten googelen, en kwam uit op een oud perenras. Kan het misschien de Saint Remy zijn? Heeft iemand er verstand van?

We hadden in elk geval wel het idee dat het stoofperen waren!

De beste manier om daar achter te komen is uitproberen. Dus ik heb ze in ons kleine slow cookertje gedaan, met wat suiker, een kaneelstokje, een paar kruidnagels en een laurierblaadje. 

Ze waren heerlijk!

Nou ja, wat heet heerlijk... Ik bedoel eigenlijk dat ze smaakten zoals stoofperen horen te smaken. 

Want wij zijn helemaal geen fan van stoofperen!

In de omgeving waar wij nu wonen, geldt stoofperen als een lekkernij die vaak op zondag wordt gegeten met kruimige aardappels en draadjesvlees.

Ik was dat van huis uit helemaal niet gewend. Wij hadden stoofperen als bijgerecht, zoals je ook appelmoes of rabarber kunt kiezen. Maar stoofperen als groente, nou... dan vond ik maar heel gek!

Ik heb vroeger zoveel stoofperen en zelfgemaakte appelmoes op, dat ik er nu niets meer aan vind.

We hebben de peren voor aan de weg gezet, nog net op het randje van de brug. 

Een bordje erbij met 'Stoofperen ~ gratis' en ze gingen als een tierelier. We konden steeds bijvullen en waren blij dat de peren een goede bestemming kregen.

Pandabeer

De laatste keer dat ik blogde over 'lappenpoppen' was nog op mijn oude blog en dat ging over Manege Wild Horses.

Maar ik heb afgelopen zomer ook een aantal andere lappenpoppen gehaakt, bedoeld als Zorgenvriendje.

De modelletjes komen uit de boekjes van Sascha Blase van Wagtendonk, maar zijn uitgevoerd met een zakje op de rug.

Eén daarvan is dit Pandabeertje, nou ja... zeg maar gerust beer, want het is een flinkerd!

Ik haakte haar met garen van de Wibra. 

Het grijze garen is gemêleerd en had ik al een tijdje liggen. Ik dacht dat het Anne heette. Het is nu niet meer verkrijgbaar.

Het is leuk om dit soort lappenpoppen te haken.

De boekjes heb ik al vanaf 2016 en ik weet nog dat Corrie en ik een aantal van die lappenpoppen hadden gemaakt voor een verkoping. We verkochten er geen één en snapten er niks van.

Daar zaten we met de boekjes; om nu zomaar voor noppes te gaan haken...

Maar nu komen ze goed van pas voor de Zorgenvriendjes!

Het is een beetje lastig foto's maken met die slappe lijfjes en gevulde hoofden...

Boerderijdeken (2)

Tweeënhalve maand geleden liet ik jullie het begin van mijn boerderijdeken zien. Dat was nog op mijn oude blog en je kunt het bericht HIER terugvinden.

Deze deken is gehaakt met Mozaïek haaktechniek en meer uitleg daarover kun je ook vinden in het oude blogbericht.

Deel 2 'Achter het hek' was toen bijna af, maar nog niet alle kipjes hadden een snaveltje gekregen. Inmiddels kunnen ze allemaal heerlijk scharrelen hoor.

Deel 3 heet 'Varkens in de modder', met uiteraard een zwarte achtergrond. De snuitjes zijn er later opgezet en de oogjes geborduurd.

Deel 4 heet 'Schapen in de wei' en dat kostte me nogal wat hoofdbrekens. Het viel allereerst niet mee om de vorm van een schaap goed om te zetten in een mozaïek haakpatroon.

En daarna vond ik het niet leuk om allemaal dezelfde schaapjes op een rij te hebben, zoals bij de varkens wel het geval is.

Dus ik haakte 3 verschillende afmetingen op rij en herhaalde dit een aantal keren.

Toen wilde ik er nog details in aanbrengen hier en daar, en probeerde van alles maar was niet helemaal tevreden. 

Het leek me beter om met het volgende deel verder te gaan. Dat is deel 5 'Tractor met aanhanger'.

Eerst was ik van plan om 2 tractors achter elkaar te maken, maar later heb ik het aangepast.

En zover ben ik nu dus... De deken heeft een paar maandjes in de kast gelegen, maar ik wil er nu weer serieus mee verder gaan. 

Als eerste ga ik nu de schapen afmaken. Nou ja, niet afmaken, maar compleet maken...

En daarna komt het nieuwe deel en dat heet 'Koetje boe'...

Opruimen

Ja, opruimen... Daar heb ik wel vaker over geblogd; het is blijkbaar een steeds terugkerende activiteit.
En daarom maak ik er maar een label van. Deze keer betreft het (voor de zoveelste keer) de hobbyzolder.

Omdat we nu beneden een flinke boekenkast hebben, waren de meeste boeken daar al naar toe verhuisd.

Alleen de hobbyboeken stonden nog boven. Mijn simpele oude boekenkastje was nu half leeg en ik bedacht dat ik daar misschien wel mijn 'wol' op kleur kon sorteren. 

Die zat allemaal in plastic boxen, maar dat beviel me toch niet omdat het steeds een rommeltje werd.

Nu wist ik eigenlijk niet dat ik inmiddels zoveel bollen had (gekregen en meegenomen uit de kringloop).

Ik kon er nog wel een boekenkast bij gebruiken!

Vorige week was ik jarig en ik had o.a. een simpele boekenkast met ongeveer dezelfde afmetingen op mijn verlanglijst staan.

Het is me gelukt om hem zelf in elkaar te zetten, want het was een bouwpakket.

En toen kon het sorteerfeestje verder gaan...

De vakken van de witte kast zijn iets groter dan die van mijn oude boekenkast. Dus soms was het handiger om van een klein vakje naar een grotere te verhuizen.

In deze kasten liggen nu alle bollen, geschikt voor naald 4 t/m 6.

Het dunnere garen ligt in ladekastjes en mijn katoenen bolletjes ook.

En dan maar meteen weer even een paar fotootjes van mijn hobbyhoek. Ik weet dat een aantal bloglezers dat leuk vindt om te zien. En zelf ben ik daar ook altijd benieuwd naar!

Een breedbeeld foto voor het totaaloverzicht, helaas een beetje donker uitgevallen...

Links een klein kastje met hobbyboeken en daarachter nog 2 witte kastjes met planken waarop cassettes met tijdschriften staan (Ariadne's, Quiltmania, Poppenmode, etc). en allerlei mappen met verzamelde patronen.

Rechtsboven zie je een deel van de papiervoorraad en de mappen met verzameld plaatmateriaal uit tijdschriften.

En rechtsonder een klein stukje van mijn werkblad, dat rust op 2 ikea ladekastjes waarin ik kleurpotloden, stiften, markers, stickers, tape, verfmateriaal en stempels geordend heb liggen.

Op mijn witte werktafel staat het volgende sorteerklusje klaar; kleine bolletjes op kleur in de mandjes doen.

En op het onderste deel van de collage zie je mijn Flows en Dapne's Diary's, kwartetspellen, grote stempeldozen en de plastic boxen met stofjes. 

Ik hoef me niet te vervelen dus...

De afgelopen maanden heb ik heel weinig op de hobbyzolder gezeten, maar ik denk dat dit nu wel gaat veranderen. Ik heb er echt weer zin in!

Botanische kaarten

 

Na de bonenkaarten had ik nog wel zin om nog wat extra kaarten te maken.

Op mijn werktafel lagen nog allerlei papiertjes en op de plank achter mij had ik deksels van schoenendozen staan waarin allerlei kleine rommeltjes zaten zoals oude postzegels, tekststrookjes, cijfers en scheurrestjes.

Alles stond nog klaar, en ook al koos ik deze keer niet voor Marjolein Bastin... de tinten kwamen aardig overeen.

De bladeren op de kaart hiernaast en op de onderste kaart komen van een pagina van een oude Flow.

De stukjes tape zijn al jaren oud en vond ik er mooi bij passen. De bladeren zijn op een achtergrond van scheurresten geplakt.

De kaart hierboven was heel snel gemaakt. De vlinder lijkt misschien op achtergrond papier geplakt, maar het was één geheel als print. De cijfers, de tekst, het halve taartpapiertje en de oude postzegel zijn erop geplakt.

En eigenlijk heb ik dezelfde werkwijze gevolgd bij deze kaart als bij de bovenste kaart.

De hele pagina van de Flow heb ik nu gebruikt en dat bevalt me goed. Geen resten en het werkt snel omdat je al de matchende kleuren en papiertjes bij elkaar hebt.

\

Scentchips

 Ik wilde eigenlijk een hele andere titel boven deze blogpost schrijven... Zoiets van 'een aardigheidje' of 'geurbrander'...

Eind augustus had onze jongste zoon een barbeque van het werk en ze hadden gevraagd of dat bij ons in de boomgaard mocht. Geen enkel probleem, we hebben ruimte genoeg en vinden het altijd leuk als anderen daar ook van kunnen mee genieten!

We hoefden helemaal niets te doen, maar natuurlijk zetten we wat stoelen klaar en de grote picknick tafel.

Eén van de directieleden (toevallig ook een neef van ons), had een leuk presentje meegebracht.

In het doosje zaten allerlei geurblokjes, en ik kreeg nog een appje met foto's en beschrijving van de verschillende geuren. 

Maar toen ik ging zoeken naar de naam van de geurblokjes, stuitte ik op wax en daarna op 'scentchips'.

Het schijnt de nieuwe geursensatie te zijn!

Op internet las ik er het volgende over:

Scentchips zijn gemaakt van was en hebben de vorm van een blaadje. Ze worden met de hand gegoten en bevatten voornamelijk natuurlijke oliën en ingrediënten. Voor een optimale geurbeleving smelt je deze in een speciale brander. De chips zijn erg kleurrijk en zijn verkrijgbaar in heel veel verschillende geuren. Scentchips geven een intense geur af die lang in huis blijft hangen. De Scentchips zijn makkelijk te blenden met elkaar. 

Kijk, en nu zie ik het ook op het doosje staan ... Scentchips... 

Wij zaten die avond ook buiten (in de veranda), en natuurlijk gingen we een geurtje proberen!

We begonnen met de donkergroene chip, ik dacht eerst dat het dennegeur was. Maar het was pijnboom. Ze zijn vast familie van elkaar...

De geur is vrij intens, vond ik. En we zaten nog buiten! 

Ik denk niet dat ik ze binnen ga gebruiken. We zijn ook geen fan van geurkaarsen, en dit gaat eigenlijk nog een stapje verder.

Maar voor buiten is het echt leuk en we hadden het idee dat het ook nog de muggen op afstand hield.

De collega's hadden een hele fijne barbeque en wij mochten af en toe een vorkje mee prikken.

Een nieuw blog

Hallo allemaal, ik hoop dat jullie mij hier weer gaan volgen op dit nieuwe blog.

Het was nodig om opnieuw te beginnen, want mijn oude blog was traag geworden en het duurde lange tijd voordat mijn berichten in de leeslijst verschenen.

HIER kun je er alles over lezen!

Het is nog even wennen en het kost wat tijd om de lay-out naar tevredenheid te krijgen. 

Maar dat vind ik op zich ook wel weer een leuke uitdaging.

Tips zijn altijd welkom en heb je vragen... ; stel ze gerust!